11/9/2011 Los Angeles 12/9/2011 Terugreis

De laatste dag hebben we op het gemakkie een beetje rondgekeken in Hollywood en nog wat laatste inkopen gedaan. Eerst zijn we naar Melrose Avenue gereden waar de meeste kledingmerken een winkel hebben. Bij G-Star Raw hebben we wat T-shirts gekocht voor Lars. Van daaruit een beetje rondgereden over Rodeo Drive, West Sunset Boulevard en de buurtjes hier omheen. Ziet er allemaal leuk uit maar een beetje boven onze price range. Er was nog 1 onvermijdbaar bezoek af te leggen bij het Hard Rock Cafe op Hollywood Boulevard. Hier hebben we weer lekker een happie gedaan en een T-shirt + pins gekocht. Vanuit hier hebben we een poosje rond gelopen. Het is hier behoorlijk druk maar wel gezellig. Voor we naar het hotel terugkeren, willen we uiteraard ook nog wel het beroemde Hollywood sign op de plaat vastleggen. Om er echt dichtbij te komen is het eigenlijk al te laat dus doen we het met een foto van redelijk veraf.

Op voorhand hadden we allebei niet zo veel met Los Angeles. Nu we er even geweest zijn hebben we toch zoiets van, he het is eigenlijk best een leuke stad en we hebben nog niet veel gezien. We komen hier dus nog wel een keertje terug voor een uitgebreider bezoek.

Terug in het hotel hebben we de koffers ingepakt en de auto opgeruimd. Er blijft 1 object over wat niet in de koffers past. Eerder tijdens onze trip heb ik een softbal knuppel gekocht die wel paste in de koffer die we vervangen hebben. We moeten op het vliegveld maar kijken of en hoe we die mee kunnen nemen.

We krijgen toch weer enige trek en besluiten om de hoek op Washington Boulevard (foutje, eerder heb ik dit Marshall Street genoemd) nog een laatste happie te doen. Dit keer komen we terecht bij het Terrace Cafe waar we onze laatste ribeye hebben genuttigd onder het genot van een fles Pinot Grigio ($75). Dit was culinair gezien weer niet slecht.

Dan onze laatste wandeling op Venice Beach. Het zit er nu echt op helaas. Op de kamer hebben we nog de laatste 2 afleveringen van 24 seizoen 7 bekeken. Thuis maar gelijk weer kijken voor het laatste seizoen 8.

Om 4 uur gaat de wekker en om kwart voor 5 zitten we voor de laatste keer in onze Chevrolet Equinox om naar LAX airport te rijden. Om deze tijd is het zelfs in LA nog rustig op de wegen en we zijn er dan ook na 15 minuten. Het inleveren van de auto gaat weer soepeltjes. We blijken deze vakantie 2921 mijl (4381 km) te hebben gereden.Met de shuttle netjes naar de vertrek terminal gebracht. Bij het inchecken blijkt dat we met de 2 grote koffers een paar kilo boven het maximum zitten. We hevelen wat over naar de handbagage, dat scheelt weer enige tientallen dollars. De knuppel kost wel wat centjes. Voor 55 dollar mag die mee als extra 'koffer'. Met de 25 dollar voor de knuppel zelf in de uitverkoop zitten we toch nog onder de prijs in Nederland.

Om 8 uur gaan we de lucht in voor de eerste trip naar Atlanta waar we om 3 uur plaatselijke tijd aankomen. We hebben nu 3 uurtjes van het tijdsverschil ingehaald. Om kwart voor 6 vliegen we door naar Brussel. De tijd komen we door met een paar peukies in de smokers lounge en een hapje van de Panda Express. Voor de vlucht naar Brussel hebben we net als op de heenreis economy comfort met extra beenruimte en een rugleuning die lekker ver naar achteren kan. Het diner aan boord is niet te eten maar het vult zullen we maar zeggen. Na het eten gaat de stoel achterover en ruim 4 uurtjes later gaan de oogjes weer open. Dit is voor het eerst dat ik tijdens het vliegen zo'n tukkie heb gedaan. Ook Mad heeft een aardige tijd tukkend door kunnen brengen. Al met al gaat de vlucht voor het gevoel lekker snel en rond 9 uur plaatselijke tijd de volgende ochtend staan we aan de grond in Brussel. Het is lang wachten op de koffers maar ze zijn er allebei, ook de knuppel komt netjes de band op.

We pakken de shuttle naar het NH hotel waar we bij aanvang van de vakantie een nachtje hebben geslapen en waar ook de auto nog staat. Om even 12 uur zijn we weer thuis in Rotjeknor.

Na een reis (van wekker tot thuiskomst) van zo'n 23 uur zijn we redelijk kapot. We proberen het nog even te rekken maar we duiken toch voor een paar uurtjes het bed in. De avond komen we redelijk door en gaan op onze normale tijd weer naar bed en hebben een behoorlijke nacht. Hopelijk zitten we weer snel in het ritme en valt de jetlag mee.

Het zit er weer op voor deze keer. We hebben een fantastische vakantie gehad en veel leuke dingen gezien en gedaan. Onderweg hebben we alweer plannen gemaakt voor onze volgende USA trip. Want dat die er komen gaat is zeker!

Het bijhouden van het reislog was ook erg leuk om te doen. We hebben nu voor later nog een goed verslag van deze reis. Het was ook leuk om alle reacties te lezen, we hebben er vaak hard om moeten lachen. Bedankt hiervoor!

• Houdbaarheidsdatum is weer verlengd (het was dus echt een engeltje!)
• Helaas geen jackpot, dus morgen gewoon weer werken
• Er is contact gelegd met George Clooney en Brad Pitt dus wie weet
• Contacten met uitgevers verlopen ook goed maar tot nu toe moeten wij betalen om een boek uit te geven
• De foto bij de ingang van Antelope Canyon laten we nog nader onderzoeken
• Nog steeds trots op de foto's van het indrukwekkende wildlife
• Opvallend dat er maar 1 opmerking geweest is over een zekere foto in Las Vegas

10/9/2011 Los Angeles (Venice Beach)

We zijn in Los Angeles!

Dit zal waarschijnlijk ook de laatste bijdrage zijn aan het reislog vanuit Amerika. Morgenochtend 12/9 vliegen we om 8 uur vanaf LAX naar Atlanta. Vanaf Atlanta vliegen we om 17.45 uur naar Brussel waar we dan de volgende dag om 10 over half negen in de ochtend landen.

Het zit er bijna op helaas.

Het was gisteren een vlotte rit vanaf Three Rivers. Vlakbij Bakersfield hebben we nog een beetje rondgelopen in een mall en ........... een koffer gekocht. Nee, schrik niet ik ben niet gezwicht! Het was puur ter vervanging. Dus we zitten nog steeds op 2 koffers en 2 stuks handbagage.

Halverwege moesten we een sanitaire stop inlassen, dat werd nog effe een klein avontuur. We dachten dit te combineren met een Starbucks bakkie. Alles donker met een bordje op de deur 'power outage'. Om ons heen kijkend was dit bij alle shops en benzinestations het geval. Bij 1 gebouw kon je nog wel naar binnen. Wat bleek, er was een blikseminslag geweest in een power plant waardoor de hele buurt zonder stroom zat. In het ene gebouw stond een oudere man zaklampen uit te delen zodat de mensen toch hun stopje konden doen. Dat hebben wij dan ook maar gedaan.Tis toch wel weer een avontuurtje om in het pikkedonker (geen woordspeling) een stopje te doen.

Na deze spannende momenten ging de reis vlot verder en kwamen we om een uurtje of 3 bij ons hotel aan. Het blijkt inderdaad een prachtig klein hotelletje te zijn direct aan Venice Beach. Voor het eerst hebben we een mooie maar kleine kamer wat gelijk de nodige manoeuvreer problemen geeft als we de koffers willen herindelen. Madelon trekt zich wijselijk terug in het kader van de houdbaarheidsdatum. Maar we komen eruit.

Vanuit onze kamer hebben weuitzicht op de Pacific Ocean. Het weer is alleen wat minder, er is veel smog maar het uitzicht blijft schitterend.

Vlak om de hoek zit Marshall Street met wat barretjes en eettentjes. We besluiten een klein hapje te nemen bij de C&O Trattoria. Dat wordt gelijk ons duurste maal van de vakantie. Het eten ziet er zo heerlijk uit dat we besluiten om het toch maar uitgebreider te doen. Allebei een pasta met vis en een heerlijke fles prosecco. We tikken de $90 aan als we afrekenen maar dat was het absoluut waard.

Op de kamer buiken we even uit met het idee om vanaf 7 uur op het dakterras van het hotel de zonsondergang mee te maken. Dat is een beetje teleurstellend vanwege de smog en bewolking maar toch nog steeds een mooi momentje zo aan het strand.

We gaan een stukje lopen maar binnen redelijke loopafstand is verder niet veel hier dus we komen al gauw weer uit in Marshall Street waar we nog een paar biertjes en baco's nuttigen op de patio van de Whalers Bar & Grill. We wisten dat het rookbeleid in Californie streng is maar dat valt hier wel mee. Je mag binnen 10 feet van eten niet roken maar voor de rest is het allemaal geen punt. Op de patio van de bar kunnen we dan ook gewoon ons peukie doen. Het valt op dat veel Amerikanen toch nog roken.

Terug wandelend naar het hotel zijn we nog even de Venice Pier opgegaan. Niet te verwarren met de Santa Monica Pier die we in de verte zien schitteren. Misschien dat we daar morgen nog wel even uitkomen. Op de kamer weer de traditie van een 24'tje en om 1 uur gaat het licht uit.

Morgen gaan we in ieder geval Hollywood even in. Rodeo Drive, Sunset Boulevard etc. Walk of Fame en het Hard Rock Cafe. Voor de rest zien we het wel. Het zal wel vroeg het mandje ingaan worden, we moeten om een uurtje of 4 opstaan om de auto terug te brengen en op tijd op het vliegveld te zijn. Ach, hopelijk kunnen we vliegend de nodige dutjes doen.

9/9/2011 Three Rivers (Lazy J Ranch)

Gisteren hebben we een lekkere relaxdag gehad op de Lazy J Ranch. Beetje uitgeslapen en gezwommen. Rond de middag zijn we weer een bakkie wezen doen bij Antoinette. Het was gisteren geen uitschieter, de koffie is nog steeds fantastisch. Bij de buren een broodje en een salade gegeten.

In de middaguurtjes een paar afleveringen van 24 gekeken en het reislog bijgewerkt. We liepen 2 dagen achter. Kost toch even wat tijd, vooral het uploaden van foto's.

Voor we het wisten was het al weer tijd om aan het diner te gaan denken. Het was deze dag de kans voor de River View Lodge in Three Rivers om ons te overtuigen. Helaas is dat niet gelukt. Mad heeft haar Prime Rib zelfs terug moeten geven en uiteindelijk gekozen voor een simpele hamburger. Die was oke. Ik had een redelijk droge top sirloin maar wel opgegeten. Tijdens het eten was een bandje zijn spullen aan het opzetten. We besloten om dit even af te wachten. Dat bleek een goede keuze. Rhino Circus speelde heerlijke bekende nummers en we hebben onder het genot van een cocktail en een biertje nog een paar uurtjes lekker zitten genieten. Totale kosten voor de avond $49.

Het was al bij twaalven toen we weggingen en hebben de 24 traditie van deze dagen voor 1 aflevering doorgezet. We zijn nu bij aflevering 20.

Vandaag zijn we bijtijds op, we willen de 220 mijl naar Santa Monica zo snel mogelijk afleggen om in de middag nog een beetje in de buurt rond te kunnen kijken. We slapen de laatste 2 nachten in het Venice on the Beach hotel. Direct aan het strand dus en vlak bij Santa Monica Pier. We zijn benieuwd.

8/9/2011 Sequoia NP

Vandaag gaan we een rondje Sequoia NP doen. We hebben het in de ochtend weer lekker rustig aan gedaan en doen onderweg naar het park nog een bakkie bij Antoinette's Coffee and Goodies in Three Rivers. Dit is werkelijk een toppertje! Het is bekend dat de Amerikanen waterige koffie zetten, daarom zijn we altijd blij als we een Starbucks ontdekken. Maar bij Antoinette vinden we het lekkerste bakkie espresso en cappuccino tot nu toe in de States. Wij komen terug!

Sequoia NP is niet zo heel groot park dus we verwachten in 1 dag wel heen en weer te kunnen rijden. Dat valt dus tegen, er blijken wegwerkzaamheden te zijn waardoor je 1 x per heel uur een bepaald deel van de weg mag gebruiken. We moeten ons programma dus beperken om voor het donker wordt toch nog het een en ander te kunnen zien. Eerst hebben we het museum bezocht waar je een goed beeld krijgt van de geschiedenis van de Giant's. Een opmerkelijk feitje is dat ze eerst gedurende vele jaren hebben geprobeerd om branden te voorkomen (branden komen heel vaak voor in dit deel van Californie vanwege de droogte) maar men kwam erachter dat dit de natuurlijke werking niet ten goede kwam. Er moet gewoon af en toe een brandje zijn om de natuurlijke groei van ook de sequoia's niet in de weg te staan. En dat kan je dus ook in verschillende delen van het park zien.

Het uiteindelijke doel is om General Sherman te gaan bekijken. Dit is de grootste sequoia zover bekend. Onderweg komen we al de nodige prachtige exemplaren tegen en schieten we vele plaatjes. Dit komt ons nog duur te staan zo zal later blijken. Wat mij betreft is dit 1 van de mooiste parken die we tot nu toe bezocht hebben. Je rijdt door de bergen in een schitterend bos. Maar misschien zeg ik dit ook wel omdat we de stenen een beetje zat zijn. Dat klinkt niet aardig maar we merken dat we dit deel van Amerika nu na 3 keer wel gezien hebben, hoe schitterend het allemaal ook is!!!

En dan na een korte trail komen we bij General Sherman. Eerst zie je hem vanuit de verte tussen de bomen al staan wat al een indrukwekkend gezicht is. En telkens als je dichterbij komt wordt hij nog imposanter. Uiteindelijk staan we ervoor en dan ben je echt klein. Ik hoop dat de foto's een beetje de indruk geven. General Sherman heeft een omvang van 33 meter aan de voet. Sequoia's zijn in vergelijking met andere bomen niet al te hoog maar toch als je naar boven kijkt is het heel wat, zeker doordat de stam naar boven toe ook heel dik blijft. We genieten nog een poosje van deze en andere bomen in dit deel en lopen dan weer terug naar de auto.

We bezoeken nog een paar mooie plekken in het park waaronder een omgevallen sequoia waar je doorheen kunt rijden.

En dan komt het meest verschrikkelijke moment van deze vakantie! Bij onze eerdere bezoeken hebben we nooit een beer gezien. 1 keer in Mesa Verde NP hebben we, geloof ik een paar uur, zonder succes op de uitkijk gestaan vanaf het balkon van onze kamer omdat we er 1 hoorden. Door het schieten van veel plaatsjes was de batterij van de camera leeg. En sukkel die ik ben, de reserve batterij was niet opgeladen! Al rijdend zeiden we al, nu zullen we vast een beer zien. En jawel, ineens zien we een beer de weg oversteken en op zijn gemakkie het bos inlopen. Ook de batterij van Mad der telefoon was leeg dus daar stonden we. We hebben toch nog een telefoon? Oh ja, die nostalgische Aon nokia. Voor dat je die klaar hebt om een foto te schieten zijn we alweer thuis. Maar goed we hebben dan toch een paar vage foto's van onze beer als bewijs. Helaas kan ik dus nu niets op het reislog zetten.

In de auto terug naar Three Rivers zitten we tegen elkaar op te scheppen over onze beren-ervaring. Over het feit dat we er geen mooie foto's van hebben reppen we maar niet. Normaal tijdens onze vakantie hebben we altijd een momentje waarop onze 'houdbaarheidsdatum' verstreken is en dat willen we deze keer voorkomen. En zowaar, het lijkt te gaan lukken.

Terug in Three Rivers boeken we bij de Lazy J Ranch een kamer. Dit is echt een soort oase. We besluiten dan ook al gauw om er een nachtje bij te boeken. Dat betekent weer een verandering in het reisschema. Oorspronkelijk wilden we onderweg naar Los Angeles nog een dagje en nachtje Santa Barbara doen. We nemen nu een lekker relax dagje bij het zwembad en een bakkie van Antoinette.

Overmorgen (10 september) rijden we dan naar Los Angeles (Santa Monica) voor onze laatste 2 nachten om Maandag 12 september vroeg in de ochtend terug te vliegen.

We eten deze avond bij de Pizza Factory ($35) onze eerste pizza van deze vakantie. Smaakte prima!

De avond besluiten we weer in de traditie van de laatste dagen met een paar afleveringen 24.

7/9/2011 Kernville - Three Rivers

Het is even radiostilte geweest. Bij het tikken van dit verhaaltje ishet vrijdag 9 september om 17.45. De afgelopen twee dagen hebben we problemen met internet gehad. Nu zitten we weer op niveau. We gaan dus eerst nog even terug naar 7 september.

Als reminder, we zaten in Kernville als tussenstop naar Sequoia NP.

Vandaag was echt een dag van in de bergen rijden. Vanuit Kernville zijn we richting het noorden gegaan het Sequoia National Forest in. Dit is een binnendoor weg van ongeveer 100 mijl naar Three Rivers waar we 2 nachtjes zullen blijven om vandaar uit Sequoia NP te bezoeken.

We komen van zo'n 900 meter in Kernville en moeten naar zo'n 2200 meter om uiteindelijk weer fors te dalen richting Three Rivers. De weg naar boven was goed te doen en ging behoorlijk geleidelijk. Het is hier werkelijk prachtig met mooie vergezichten en dichte bossen. Bijna op de top komen we bij de Trail of 100 Giants. Onze eerste ontmoeting met de indrukwekkende Giant Sequoia's. En indrukwekkend zijn ze, zelfs in de wetenschap dat dit nog niet de grootste exemplaren zijn. Het is hier erg rustig en dat geeft ons de gelegenheid om op een bankje zittend te genieten van de imposante bomen en de geluiden in de natuur. Deze dagen zijn onze laatste kansen op wildlife na onze eerdere ontmoetingen deze vakantie met herten, chipmunks, eekhoorns en een schorpioen. En het gaat nog wat worden deze dagen .............!!

Voor nu hebben we gezelschap van een chipmunkie die zich niet laat storen door 2 reuzen op een bank.

De weg naar boven was een makkie maar de weg naar beneden is een drama. We dalen ongeveer 1500 meter met een en al haarspeldbocht. De Alpe d'huez is kinderspel vergeleken hiermee. Schatting is dat er 3 x zoveel bochten zijn en zonder rechte stukken tussen in. Dit zou een mooie uitdaging zijn voor mijn fietsmaten. Bij deze stel ik mij beschikbaar om onze volgende week in deze omgeving te organiseren. En heren, het bier smaakt hier ook prima!

We komen uiteindelijk toch heelhuids beneden al heeft Mad bepaalde neigingen onderweg.

We komen nu in het land van de Californische sinaasappelen. We rijden tussen alleen maar boomgaarden. En ineens .......... is daar een Starbucks. Dat konden we wel even gebruiken na deze 'helletocht'. Vanaf hier is het nog een kleine 25 mijl naar Three Rivers waar we verblijven in de Western Holiday Lodge. Hier had ik mijn eerste moment deze vakantie dat dit niet een leuk plekje was (Mad zou zeggen 'en het hotel in Tucson dan?' waar ze geen ongelijk in heeft. Dat was een slechte buurt).

Eigenlijk was het de bedoeling om hier 2 nachten te blijven maar daar zien we gauw vanaf. Onderweg hebben we een op het oog heel leuk motel gespot. De Lazy J Ranch, we besluiten hier morgen te kijken.

Maar eerst gaan we lekker eten. In Three Rivers zijn niet veel gelegenheden en we komen al gauw uit bij Sequoia Cider Mill. Ziet er aan de buitenkant leuk uit maar van binnen is het een beetje shabbie. We gaan er toch eten, want we kunnen lekker buiten zitten op de veranda. 's-Avonds koelt het hier lekker af en dan is het toch heerlijk om buiten te zitten. Amerikanen blijven wat dat betreft vreemde lui, buiten eten doen ze bijna niet. Sowieso zijn er niet veel klanten. Later blijkt wel waarom. Op Tripadvisor staan niet zulke beste recensies. Ik moet zeggen, het eten was geen drama maar ook niet top. Een Ribeye voor Mad en een Baby Rack voor mij onder het genot van een paar Corona's ($65).

Terug in het motel kijken we nog een paar afleveringen 24. Misschien gaan we toch een eind komen.

Morgen gaan we naar Sequoia NP, hier verwachten we toch wel weer wat van. We doen een rondje en keren dus weer terug in Three Rivers.

6/9/2011 Las Vegas - Kernville

We zijn in Kernville aangekomen!

Geen smoesjes meer kunnen bedenken om nog een nacht in Las Vegas te blijven.

De rit naar Kernville zou ongeveer 4,5 uurtjes in beslag nemen zonder echte bezienswaaardigheden onderweg. We konden het in de ochtend dus rustig aan doen. Omdat we laat naar bed zijn gegaan hebben wij lekker uitgeslapen tot een uurtje of 9. Vervolgens een prima ontbijtje in het hotel en rustig onze spulletjes bij elkaar gepakt.

In Las Vegas laten we heel decadent de bagage altijd naar de kamer brengen en ook weer ophalen. Het slimme is dat je bij de meeste hotels altijd eerst door het casino moet alvorens bij de lobby te komen. Je loopt dan met 2 koffers en handbagage soms een aardig eind in de drukte te zeulen.

Toen onze bagage was opgehaald liepen wij op ons gemakkie door het casino naar de lobby. Het is opvallend hoeveel mensen zo vroeg al aan het gokken zijn. Omdat we wisten dat dit voorlopig toch echt de laatste stappen in een casino zouden zijn konden we de verleiding niet weerstaan om er nog 1 keer 20 dollar tegen aan te gooien. Bij 1 van de eerste tikken op de knop wist Mad bijna 200 dollar te winnen. De bellen begonnen te rinkelen en al gauw had zich een groepje oudere dames verzameld die wild enthousiast werden van dit 'kleine succesje'. De winst geïncasseerd en Las Vegas definitief verlaten.

Het was gisteren rustig op de Interstate 15 West richting Los Angeles. Dus de eerste 150 mijl gingen heel snel. Wel saai, want je rijdt door een vlak woestijngebied zonder bijzondere uitzichten. Bij Barstow zijn we weer richting het noorden gereden. Ook hier weer eerst eenzelfde lange rechte saaie weg. Vanaf Ridgecrest gaan werichting het noord-westen voor de laatste 50 mijl en komen al gauw in de Piute Mountains uit. Eerst nog kaal maar al snel zien we weer echte bomen en groen. Dit is eigenlijk de eerste dag van deze vakantie dat we het echte groene deel in gaan. Steen is mooi maar na 2 weken mooie rotsen is het lekker om in het groen te rijden. Net voor Kernville rijden we langs Lake Isabella heen. Dit ligt werkelijk prachtig omringd door bergen in de dalende zon te glimmen. Later lezen we dat dit een door de mens aangelegd meer is. Ook de dorpjes zijn fraai. Mooie verzorgde huizen. Dit is in dit deel van het land ook wel eens anders. Net voorbij het meer doemt Kernville op. Ook weer een leuk dorpje met fraaie huizen en al met al 1690 inwoners. Het plaatsje ligt aan de Kernville river wat hier bekend is om allerlei verschillende watersporten. Het is er nu rustig want het seizoen is voorbij. We rijden rond om naar een motel te zoeken. In het 'centrum' vinden we de Kernville Inn er wel leuk uit zien en besluiten om hier een kamer te nemen. Op z'n Nederlands probeer ik nog wat van de prijs af te krijgen maar het barbie poppetje achter de balie verblikt of verbloost niet. Dus betalen we net $100 voor een overigens keurige rustieke kamer. Barbie probeerde ons nog een kamer met riverview aan te smeren voor $40 meer maar dat hebben we niet gedaan. Dat bleek een wijze beslissing. Het bleek namelijk dat je op het dak van die kamers moest gaan staan om een glimp van de rivier op te kunnen vangen.

Naast het motel zit Cheryl's Diner, een echte. Hier hebben we lekker buiten gegeten ($50) en nog even gebabbeld met een ander Nederlands stel die voor het eerst in Amerika zijn en net begonnen zijn aan hun rondreis. We konden nog wat tips kwijt.

Op de porch voor onze kamer hebben we om de avond af te sluiten nog een paar afleveringen van 24 seizoen 7 gekeken. We zijn nu bij episode 11 en ik denk dat we het deze vakantie niet gaan redden om ze alle 24 te zien. Maar er komen nog wat avonden in kleine plaatsjes aan zonder al te veel vertier dus we gaan het wel proberen.

Vandaag gaan we verder naar Three Rivers, een dorpje bij de ingang van het Sequoia NP. Onderweg hopen we onze eerste Gians Sequoia's te zien. We zijn al eerder in de buurt geweest maar het kwam er niet van om dit park te bezoeken. In Yosemite NP staan ook deze enorme bomen maar bij ons bezoek in 2009 was het zo druk in het park dat we door tijdgebrek niet naar het deel van de Giant Sequoia's konden. De afstand naar Three Rivers is zo'n 100 mijl en die gaan we over binnendoor weggetjes doen. Wordt hopelijk een mooie dag.

5/9/2011 Las Vegas - Kernville - Las Vegas

Hoe dingen kunnen gaan

De laatste dag in Las Vegas een beetje als relaxdag genoten. Lekker uitgeslapen. Zo rond 12 uur hebben we het ontbijt genoten. Beetje rondgekeken en weer een rustpauze op de kamer ingelast. 's- Avonds hebben we het Paradise buffet in het Flamingo hotel genuttigd ($45). Aan het tafeltje naast ons zat een echtpaar zo weggelopen uit de blues van New Orleans. Beiden zaten heerlijk te genieten van een enorm bord met crab legs. Mad liet zich hierdoor inspireren en nam ook een aardig bord. Met ondersteuning van een cracker (zit nu in de koffer) lukte dit aardig. Een heerlijk buffet al met al. Nog een beetje aan de slotmachines gezeten en dit keer hebben we het budget voor de laatste week naar het niveau luxe op kunnen krikken.

Na de laatste avond in het Imperial was het op dinsdag (5/9) tijd om weer aan de natuur te denken. Het plan was om richting Lake Isabella te reizen en daar in het plaatsje Kernville te overnachten. Een aardige rit om uiteindelijk overmorgen bij Sequioa NP uit te kunnen komen.

Zo rond half 11 reden we weg. 2,5 uur later waren we 50 mijl opgeschoten. Wat bleek, Labor Day weekend was achter de rug en iedereen wilde over de zelfde Interstate 15 richting Los Angeles. Het vooruitzicht om op deze manier nog zo'n 150 mijl op deze weg te blijven was verre van aantrekkelijk.

Dus we besloten om te keren en weer richting Las Vegas te rijden.

Las Vegas binnen rijdend hadden we voor de 3e keer deze vakantie het gevoel van 'we zijn weer thuis'. Ik weet het, wij zijn zot maar we vinden het hier echt geweldig.

Nu Deluxe en een Strip View was het! We hebben een paar foto's op het reislog gezet. In 1 woord geweldig. We zitten op de 35e etage met ramen van plafond tot grond! We hebben onze hoogtevrees even moeten overwinnen. Het hele hotel en casino is sowieso 1 van de betere betaalbare hotels in Las Vegas. We kunnen inmiddels wel recensies schrijven over de hotels in Las Vegas. We telden gisteren dat dit ons 7^e verschillende hotel is. Treasure Island komt dan voorlopig na de Venetian absoluut als goede 2^e uit de bus. Voor nu ............

We hebben het standaard programma voor het doorbrengen van de dag en de avond weer afgewerkt. Het buffet (gratis

Vandaag gaan we dan echt rijden en hopen in de loop van de middag in Kernville aan te komen.

3/9/2011 Yuma - Las Vegas

Vandaag was een reisdag van Yuma naar Las Vegas.Al vrij snel buiten Yuma moesten we de S34 en de 78 nemen richting Blythe. Op de S34 rijdend en vooruit kijkend was het alleen maar woestijn en nauwelijks een dorp voor zo'n 100 miles. Ik was even vergeten dat we moesten tanken. De tank gaf aan nog 50 miles. We moesten dus even terug om bij Yuma nog even de tank vol te gooien. We willen tenslotte niet in the middle of nowhere zonder benzine komen. Bij een eerdere reis naar de USA hebben we zoiets al eens gehad. We moesten toen bergaf geen gas geven om het volgende dorp te kunnen halen. Was toen very close.

Met volle tank weer terug naar de S34. Links van ons was een prachtig zandduinen gebied genaamd de Imperial Sand Dunes. Helaas geen mooie foto van kunnen maken, was iets te ver weg.

Halverwege deze route in de woestijn ineens weer een border patrol. We zijn nog steeds vrij dicht bij de Mexicaanse grens. We konden hier gerust even een bakkie doen want de 'ambtenaar in functie' begon honderduit over het Nederlands elftal te praten zodra hij begreep dat wij uit Nederland kwamen. Zo hoorden wij dat we met 11-0 van San Marino hebben gewonnen. Waarschijnlijk was hij blij even een normaal praatje te kunnen doen want veel verkeer is hier niet. Zodra wij wegreden verdween hij weer vanuit de hete zon in een soort container.

Vanaf Blythe hebben we de 95 genomen richting Needles. De hele weg weer een desolaat woestijngebied tot ineens een groen gebied met landbouw bedrijven. We rijden hier langs de Colorado rivier. In Needles even een stop gedaan. Bij het benzinestation was een aardige rij voor de wc. Een 'dame' maakte hier gebruik van om te klagen over het feit dat iedereen onder de speedlimit reed. Ze was blijkbaar even vergeten dat zijzelf ons op de 95 in een no passing zone had ingehaald met ongeveer mach 1. Maar we zijn maar niet in discussie gegaan.

Hier is ook een heel klein stukje van de oude Route 66. Dus gelijk maar een fotolijstje voor onze kitsch fotolijst verzameling gekocht. De vorige keer toen we echt een stukje Route 66 deden zijn we dit vergeten.

Vanaf Needles zijn we weer de 95 richting Las Vegas opgegaan. Deze weg is recent verbreed tot een 4-baans highway genaamd de Veterans Memorial Highway. Langs de weg diverse verwijzingen naar de oorlogen waar de Amerikanen bij betrokken zijn geweest. We rijden hier ook weer de bergen in. Dat blijft toch iets apart, je rijdt honderd kilometer en je zit weer in een heel ander landschap.

Rond half 6 rijden we Las Vegas binnen en zijn we weer thuis

Het is weer een 'saaie' avond van een beetje gokken en eten. Dit keer het Emperor Buffet voor $42, was niet verkeerd. Ook weer genoten van de look-a-like Dealertainers als Madonna, Janice Jackson, Celine Dion en Elvis Presley. Om half 2 gaat het licht uit. Het is weer niet gelukt om het casino te laten springen. Morgenavond de laatste kans. Als het niet mocht lukken hebben we een scenario a la Ocean's Eleven klaarliggen.