2/9/2011 Tombstone - Yuma

Het is hier nu 4 september, 14.14 uur. We hebben even geen internet gehad en lopen dus wat achter met het bijhouden van het reislog. We zitten nu in het Imperial in Las Vegas en hebben een relaxdag voor we morgen weer verder reizen richting Sequioa NP. Alle tijd dus om het reislog weer bij te werken en wat foto's te uploaden.

Allereerst iedereen bedankt voor de felicitaties via het reislog en de sms!

Het is leuk om alle reacties op het reislog te lezen. We kunnen de diverse opmerkingen wel waarderen

Maar nu eerst weer terug naar 2 september.

Vanmorgen zijn we dus eerst naar Boothill Cemetery gegaan. De plek waar in de jaren rond 1880 de begraafplaats van Tombstone was. Hier zijn alle mensen begraven die in die wilde jaren hun leven verloren. Op elke steen staat ook op welke manier ze om het leven zijn gekomen. Als ze vermoord of neergeschoten zijn zo mogelijk ook door wie. Hier liggen dus ook de mannen die wij gisteren neergeschoten hebben zien worden tijdens de Shootout at the OK Corral. De Earps en Doc Holliday liggen hier niet, die zijn elders om het leven gekomen. Door ziekte, moord en ouderdom.

Daarna hebben we het wilde westen vaarwel gezegd en zijn richting Yuma vertrokken. Een rit van ongeveer 300 mijl. We zitten hier vlakbij de Mexicaanse grens. Even buiten Tombstone is er ineens een border patrol. Waarom die hier zo'n 30 mijl van de grens af is is niet duidelijk. Mogelijk omdat het de enige weg in dit deel is vanaf de grens en ze op deze manier proberen illegalen te spotten. De auto voor ons werd helemaal doorzocht maar wij kregen een vriendelijke glimlach en een 'have a good day'.

In Benson hebben we nog even wat inkopen gedaan bij de Safeway en een lekker bakkie gedaan bij Starbucks. Zeker het stuk over de Interstate 8 van Tucson naar San Diego is een hele lange rechte weg door de woestijn. Niet veel te beleven dus onderweg. Wel heel veel highway patrol gezien die in de middenberm achter de struiken staan. De boefjes houden ook veel mensen aan. Wij houden ons dus (redelijk) aan de maximum snelheid van 75 mijl. We hebben onderweg alleen even een sanitaire stop bij een benzinestation ingelast. De lunch bestond vandaag uit diverse soorten meloen, heel lekker met een koude frappuchino van Starbucks.

Rond half 5 zijn we aangekomen in Yuma, een vrij grote plaats midden in de woestijn. We overnachten hier in het Quechan Hotel & Casino Resort. Een prachtige oase in the middle of nowhere. We hebben lekker gezwommen in het grote zwembad. Yuma staat bekend als 1 van de heetste plaatsen in Amerika. Dat klopt, maar in de avond koelt het lekker af en hebben we lekker nog een poosje buiten gezeten.

Na een klein happie (buffalo wings en pizza $15) nog een paar uurtjes in het casino doorgebracht maar helaas geen extra verjaardagscadeau voor Madelon. Wel gewoon weer veel plezier gehad met een beetje spelen op eenarmige bandieten. Voor we het wisten was het al weer na middernacht en hebben we ons mandje maar opgezocht.

Morgen rijden we door naar Las Vegas voor 2 nachtjes in het Imperial. Even een afwisseling van de natuur. Omdat we vandaag langs de grens van de staten rijden doen we 3 staten aan. Arizona, Californie en Nevada.

1/9/2011 Tucson - Tombstone

Madje is jarig!! HOERA!

Op het moment dat ik dit verhaaltje schrijf is het 2 september en is mijn Madje jarig. We vieren het vanavond in een casino resort bij Yuma. Nu eerst de dag van gisteren.

Het was weer een memorabele dag. De reis ging van Tucson naar Tombstone. In de ochtend hebben we eerst het Pima Air & Space museum net buiten Tucson bezocht. Dit stond hoog op mijn lijstje van wannadoos. Ik kan mij niet bedenken dat er in Europa een dergelijk groot en uitgebreid museum op dit gebied is. Een enorme verzameling vliegtuigen van het begin tot het heden. Over het uitgebreide terrein van 32 hectare staan verschillende hangars met daar tussen buiten ook nog heel veel vliegtuigen waaronder een Air Force One waarmee president Johnson heeft gevlogen. Totaal zo'n 300 vliegtuigen. In 1 van de hangars is een apart museum ingericht door veteranen uit de 2^e wereldoorlog. Een oud-piloot liep hier rond om informatie te geven. We hebben een tijdje met hem staan praten. Dat was zeer interessant, hij heeft vele missies boven Nederland gedaan en ook nog in Vietnam gevochten. Het is toch wel apart om te praten met iemand die zo'n 65 jaar geleden heeft geholpen ons land te bevrijden.

Ik had nog wel langer willen babbelen maar we moesten door. We hadden om half 12 de Boneyard tour geboekt. In Tucson is ook de 309th Aerospace Maintenance and Regeneration Group (AMARG) op de Davis-Monthan Air Force Base gevestigd. Op deze basis worden alle vliegtuigen die niet meer in actieve dienst zijn opgeslagen in de buitenlucht. Ook vind er onderhoud plaats voor die vliegtuigen die mogelijk doorverkocht worden. Vanwege de droogte en samenstelling van de grond blijven ze in goede staat. Het is ongelofelijk, hier staan bijna 4400 vliegtuigen opgesteld! We zijn met een bus over het gigantische terrein gereden. Heel imposant, enorm lange rijen van allerlei type vliegtuigen. Niet geheel onbegrijpelijk, Madelon viel in slaap tijdens de tour. Het was ook niet haar ding maar ze ging wel 'gezellig' mee.

Rond 1 uur zijn we doorgereden naar Tombstone. Dit is een beroemd plaatsje uit de tijd van het Wilde Westen en is voor een groot deel in haar oorspronkelijke staat gebleven. De beroemde Allen Street is er nog steeds en is ook afgesloten voor verkeer. Het is wel heel toeristisch, alle locals lopen ook rond in kleding uit die periode, maar wel heel leuk. We hebben veel gelachen hier. Als eerste hebben we een ticket gekocht voor de Gunfight at the OK Corral. De beroemde shootout van wel 30 seconden tussen de gebroeders Earp (Virgil, Wyatt en Morgan) en Doc Holliday en aan de andere kant de gebroeders Clanton en McLaury. Deze wordt helemaal nagespeeld maar duurt dik een half uur. Wat doen ze dan buiten die beroemde 30 seconden vraag je je af? Wij ook.Ik heb verschillende verhalen gelezen over de gebroeders Earp en Doc Holliday en het was al duidelijk dat Doc een aparte figuur was. De acteur die Doc speelt was een gesjeesde Hollywood acteur die helemaal opging in zijn rol en zelfs gedichten ging voordragen. Hij deed het wel leuk maar het was zo overdone. Dus lachen. Heel langzaam werd er toegewerkt naar de apotheose en was er ineens de shootout. Inderdaad 30 seconden, 3 doden en 2 gewonden. Net echt.

Voor de shootout hebben we ook nog een foto laten maken van ons beiden in originele kledij. Madelon als 'madam' en ik als Wyatt Earp. Geloof me, we hadden zo mee kunnen spelen.

Ook hebben we nog een andere show bijgewoond van 3 cowboys die met humor wat sketches opvoerden. Erg gelachen, ook wij werden er nog bij betrokken en zijn bijna neergeschoten. Toen ze wisten dat wij uit Nederland kwamen werd dit regelmatig gebruikt in de show. In deze omgeving regent het nooit en als het wel zo is dan ontkennen ze het. Aan het einde van de show was er even een kleine stortbui van een paar minuten maar ze gingen gewoon door. Voor ons was het erg verfrissend effe een buitje. Ondanks dat je hier zuidelijker zit dan bijvoorbeeld Phoenix is de temperatuur standaard wel iets lager en iets beter te behappen.

Vervolgens zijn wij ingecheckt in ons motel voor deze nacht. De Trail Riders Inn net om de hoek bij Allen Street. Een rustiek bijzonder motelletje met een pool en een hottub. We hebben heerlijk een half uurtje gezwommen om opgefrist te verschijnen, ja daar komt tie weer, aan het diner. We hebben gegeten in Big Nose Kate's Saloon in Allen Street. Kate was de vriendin van Doc Holliday. Voor een groot deel nog in de oorspronkelijke staat. De avond voor de shootout hebben alle betrokkenen hier ook nog een whisky genuttigd. Iedereen die overdag in kledij rondliep zat hier ook weer en ........ nog steeds in kledij. Ook Doc Holliday was er weer en die zat nog steeds in zijn rol. Wij hoorden een discussie waaruit bleek dat hij de andere acteurs erg slecht vond. Hij mist gewoon een paar bitjes. De hele avond was een hoogtepunt want het was karaoke night! Alle locals bleken hier te verzamelen om 'the voice of america' na te spelen. We hebben veel moeite moeten doen om ons lachen in te houden en renden dan ook regelmatig maar even naar buiten om een sigaretje te doen. Zelfs Doc Holliday ging zingen met dezelfde overgave als tijdens zijn toneelspel. Hij bleek ook nog een (slechte) charmeur. Als bij een tafeltje met locals de man even wegging en de vrouw alleen achter bleef was hij er als de kippen bij om via een handkusje zich te introduceren. Mad hoopte maar dat als ik effe weg was Doc ook even bij haar zou komen zitten maar helaas dat gebeurde niet.

We hebben ook nog effe gebabbeld met de Marshal uit de humor show. Een leuke normale vent.

Terug in het hotel hebben we weer ons wildlife momentje gehad. Niet zo leuk deze keer, er bleek namelijk een schorpioen in de badkamer rond te lopen! Gelukkig liep hij vlak bij het afvoerputje in de badkuip dus kon ik heel stoer de kraan openzetten en em wegspoelen. Snel de stop erop gezet.

We waren al met al weer vroeg op maar dat geeft lekker veel tijd voor ons verhaaltje. Vandaag gaan we verder naar Yuma. Dit schijnt zo'n beetje de heetste plek van Arizona te zijn. Ach, wij zitten in een casino resort en zullen dus lekker onder het genot van de airco aan de eenarmige bandieten zitten. Eerst nog even langs Cemetery Hill in Tombstone maar daarover in ons volgende verhaaltje meer.

We hebben overigens ook besloten om onze route drastisch om te gooien. Vanaf Yuma gaan we nog 2 nachtjes naar Las Vegas om dan via Sequioa NP naar de kust te reizen om uiteindelijk wel weer in Los Angeles uit te komen. We slaan San Diego en Anaheim dus over.

31/8/2011 Phoenix - Tucson

Gelukkig, mijn mobiel doet het weer. Je wilt toch altijd bereikbaar zijn voor het geval dat. Geen belangrijke telefoontjes gemist dus gaan we vrolijk verder.

Vandaag een ritje van nog geen 200 km naar Tucson. Na weer een Super 8 breakfast zijn we om een uurtje of half 11 vertrokken. Eerst een bezoekje aan de Arizona Mills, de grootste mall in de omgeving. Hier al snel het oplaadkabeltje voor de nokia gevonden en toen op zoek naar een .........koffer. Ja, het is dan toch zover, er ligt teveel aan gekocht spul los in de auto. We hebben 1 nieuwe grote koffer (1 van de 2 grote was nu toch versleten) en 1 kleinere koffer als handbagage gekocht. Dit is, begrijpen jullie, een compromis tussen Mad en mij. We zullen zien of we het hier mee gaan redden.

Vervolgens zijn we via de Interstate 10 richting Tucson gereden. Even lekker snel wat miles wegrijden. Vlak voor Tucson in Marana hebben we langs de weg een hotdog en een lemonade genuttigd. Vanuit Marana konden we gelijk binnendoor naar het Saguaro NP West. In dit park (er is ook een East deel aan de andere kant van Tucson) zie je de mooiste verzameling aan cactussen. We zijn echt zo'n beetje in het Wilde Westen beland. Geweldig gezicht, veel verschillende soorten. Ze zijn ook groot.

Vanuit dit park zijn we doorgereden naar de Mission San Xavier del Bac, iets ten zuiden van Tucson. Na eerst te zijn opgericht in 1692 is deze kerk in 1783 opnieuw gebouwd door de Franciscaner monniken. Een bijzonder mooie en echte Spaanse kerk. Bij aankomst zagen we al enige bliksem en toen we buiten kwamen begon het zowaar een beetje te regenen. Helaas te kort om af te koelen. Sorry Ingrid en iedereen in Nederland. Ik begrijp dat het in ons landje beduidend minder goed is. Wij zouden toch graag hier ook wat afkoeling willen hebben anders dan de airco in auto en hotel. Toch klagen we niet hoor!

Bij het verlaten van de kerk hebben we eindelijk ook weer wat wildlife gezien. Schrik niet van de foto, het was een enorm groot en gevaarlijk wezen. Zelfs de Amerikanen hebben nog niet kunnen ontdekken welke soort wij hier aantroffen. Gezien de vele conspiracy theorieen die hier gauw het daglicht zien zal het ons niet verbazen als het een marsmannetje blijkt te zijn. Vanwege de geheimhoudingsplicht zullen we er waarschijnlijk nooit meer iets over horen en zal de foto vermoedelijk in no time van het web verwijderd zijn.

Na het bezoekje aan de kerk zijn we naar ons hotel in Tucson gereden. Ook nu weer een Super 8, waar we 1 nachtje blijven.

En ja, daar komt tie weer. Het avondeten! Ik mag van Mad niet meer de prijzen vermelden. Vandaag hebben we gekozen voor Cattletown Steakhouse & Saloon. Op tripadvisor staan goede recensies over deze zaak, dus wij erheen met de auto. Het was al donker en misschien was dat maar goed ook. De buurt bestond voor zover te zien uit trailerparken. Als we hier bij daglicht hadden gereden waren we wellicht gekeerd. Het restaurant heeft een façade van een westernstadje. De hele avond staat een oudere maar stevig gebouwde man voor de deur als een soort security ....... Binnen is het een rustieke gezellige zaak. Het eten (een combo van steak met kreeft en een new york strip) was heerlijk. We hebben onder het genot van een peukie nog een hele tijd staan praten met 'onze security'. Hij bleek opgegroeid te zijn in Harlem in New York en was naar het zuiden vertrokken nadat hij na een ongeluk en een stroke een aantal jaren de weg kwijt geweest is. Bijzonder verhaal maar het leek een goeie vent. Het valt op dat de Amerikanen geen probleem hebben om veel te praten maar ook gelijk hun (levens)verhaal spuien. Stiekem noem ik toch nog even de kosten, $76.

Terug op de kamer zien we dat de Rockies ook hun 3^e wedstrijd tegen de Diamondbacks hebben verloren. De Rockies gaan sowieso niet goed dit seizoen. Ik heb wat met de kleinere clubs zo lijkt het, denkend aan Sparta.

Morgen reizen we verder naar het zuiden tot aan Tombstone. Gaan we Wyatt Earp en Doc Holliday uitdagen bij de OK Corral. We zitten dan ook bijna aan de Mexicaans grens bij Nogales.

30/8/2011 Sedona - Phoenix

Vanmorgen ontbeten in het hotel met zelfgemaakte wafels. De dame in de bediening heeft Nederlandse roots en spreekt ook nog behoorlijk goed Nederlands. Vandaag rijden we naar Phoenix waar we ook overnachten.

Het blijft bijzonder warm waar we ook zijn. Het is eigenlijk altijd tussen de 40 en 45 graden geweest. De verwachting is dat dit ook nog zo wel even zal blijven. Dat maakt het wel lastiger om dingen buiten te doen. Het is gewoon te warm met ook nog een warme wind om veel te lopen.

We proberen wel om zoveel mogelijk leuke dingen te zien langs de route. Zo doen we vandaag een loop vanaf Sedona via Cottonwood en Jerome naar Phoenix. Cottonwood en Jerome zijn oude mining towns. Leuke stadjes met veel historie. Voor we Sedona verlaten schieten we nog even wat foto's en genieten van het uitzicht vanaf het vliegveld wat boven op een berg boven de stad is aangelegd. Hier is het 's-avonds erg druk met mensen die de zonsondergang over de bergen willen zien.

Een typisch Amerikaans iets zijn de kerst winkeltjes in de kleine plaatsen. Ik kan zeggen, ik heb er al een aantal bezocht door Madelon. Ook deze keer onvermijdelijk, in Jerome was er weer zo'n 'leuk' winkeltje waar de creditcard getrokken moest worden.

De 3^e koffer komt nu zeer dichtbij!

Vanaf Jerome zijn we doorgereden naar Phoenix waar we een nachtje blijven in de Super 8 vlakbij het baseball stadium van de Arizona Diamondbacks. Vlakbij oke maar te warm om te lopen dus een taxi genomen naar het stadion. Chase Field is een overdekt stadium waar de temperatuur zo rond de 25 graden Celsius ligt. Een genot in vergelijking met buiten. Wij hadden behoorlijk luxe kaarten voor plaatsen in de Insight Diamond Club. Een gedeelte met tapijt en al en voorzien van diverse eet en -drinkgelegenheden.

Om 6.40 pm begon de wedstrijd tegen de Colorado Rockies. Helaas hebben mijn Rockies met 9 - 4 verloren maar wel een wedstrijd met 27 hits waaronder 3 homeruns. Het is sowieso genieten van de grootsheid van de Amerikaanse stadions en de sfeer.

Na afloop van de wedstrijd zijn we naar het Hard Rock Cafe geweest voor een t-shirt en een lemonade met veel ijs. Buiten was het gewoon nog steeds 40 graden. Toen we na een half uurtje naar buiten liepen was de stad uitgestorven. Het was 10.00 uur ..... Of het te maken heeft met de warmte of de stad zelf is niet zeker. Als je met mensen in Phoenix praat, zeggen ze wel allemaal dat het geen gezellige stad is. Op de taxistandplaats stond er gelukkig nog 1 taxi om ons terug te brengen naar het motel.

Nalezend zie ik dat er geen opmerking staat over het eten. Wees gerust, dinner hebben we niet overgeslagen. We hebben tijdens de wedstrijd lekkere nachos en een bratwurst gegeten onder het genot van een biertje.

Morgen vertrekken we richting Tucson. Onderweg nog wel even shoppen voor een oplaadkabel voor mijn mobiele telefoon. Deze is kapot gegaan en we voelen ons niet prettig zonder mobiel.

29/8/2011 Page - Sedona

Vandaag moeten jullie het met een verslag van mij doen (Madelon) , Aad heeft het te druk met autorijden en hotels zoeken, want we hebben ons schema een beetje omgegooid vanaf Yuma (details volgen). Gisteravond hebben we (voord eliefhebbers) nog heerlijk gegeten bij de Dam Bar & Grill ($65), lekker op het terras waar je mag roken. GEWELDIG !!!!!!!!!!! En uiteraard weer lekker, Aad had spare ribs en ik voor de verandering een rib eye. Het zijn rare jongens die Amerikanen maar vlees bereiden kunnen ze.

Na een heerlijk rustige nacht waren we al weer vroeg wakker, lekker rustig ontbeten (complementary). Hier hebben we ook afscheid genomen van Jelle en Nanida die rijden nu verder een andere route en we zien elkaar weer bij Venice Beach in Los Angeles vlakvoor vertrek naar Naederland. Na het ontbijt zijn we rustig naar de Starbucks gereden om onze portie caffeine te nuttigen, want zo goed ze zijn met vlees zo slecht met koffie.

Op de weg naar Wupatki NM zijn we gestopt bij de Cameron Trading Post, wat er weer geweldig uitziet, allemaal Wild West achtige taferelen. We wilden een klein broodje daar eten, dus Aad nam een BLT sandwich en ik een club. Mijn hemel, iedereen kon gewoon mee eten hoor, we hebben hier ook een doggiebag gevraagd. Vandaar zijn we door gereden naar Wutpatki NM. Op de weg erheen zag je het landschap van rotsen veranderen in prairie, ik verwachte elk moment een coyote te zien maar weer niks. De wildlife laat het echt afweten deze vakantie tot zover. Op een gegeven moment zien we een gigantisch grote rookwolk, aangezien er in het NP een vulkaan is dachten wij dat het daarvan was.

Maar dat bleek achteraf niet zo te zijn, volgens een ranger was het 'just another fire'. Onze eerste stop in het park, we volgden de borden 'ruïne', ik lag helemaal slap van het lachen je verwacht nogal wat van een ruïne dit was een hoopje stenen van 1 meter bij 1 meter. Aad is nog wel braaf uit de auto gestapt om een foto te maken, ik niet eens. Zo hebben we er nog 2 gehad maar de 4e was prachtig en ongelofelijk groot.Dit is van de Hoppi Indianen. Uiteraard hebben we daar even rondgelopen, weer in de auto gestapt en toen richting de Sunset Volcano Crater. Onderweg zag ik een groepje herten maar voordat je dat beseft en verteld hebt is er al een nieuwe mode. Ik had nog nooit lava gezien (gestold uiteraard) maar de hele weg was bezaaid daarmee en de natuur groeide ook schitterend. Ergens in 1000 nog wat was de laatste uitbarsting geweest. De vulkaan zelf was mooi maar had voor mij net zo goed een andere berg kunnen zijn, je mag er niet dichtbij komen en al zeker niet bovenop. Als we hadden gewild had dit weer een gratis park kunnen zijn, we hoefden nergens een pas te tonen maar sufferds (en eerlijk) als we zijn naar binnen bij een visitor center en ja daar moesten we betalen. Nog niet veel $ 10, en ik moet zeggen de wegen en de natuur zijn fantastisch.

Maar een dag duurt niet lang in de US dus weer in de auto en nu naar Slide Rock State park tussen Flagstaff en Sedona. Je ziet inmiddels groen en rode rotsen door elkaar heen lopen je weet niet wat je ziet, zo mooi dat is. Bij Slide Rock SP aangekomen moesten we $ 20 betalen en ze gaan om 6 uur dicht, wij waren er om 4 uur, dus een hoop geld voor nog geen 2 uurtjes, maar wel de moeite waard. We moesten een stukje lopen, en ja ook ik heb gelopen ondanks de NL op mijn auto (niet lopen). Het was zelfs nog een beetje klimmen ook op de terugweg. Maar aangekomen heb je een kreek c.q. beek met allemaal rotsen erom heen waar je in kan zwemmen. Wij hadden geen zwemspullen bij ons dus alleen maar pootje baaien.

Toen terug en naar Sedona gereden dat was nog maar een kwartiertje of zo. Je weet niet wat je ziet wat een leuk plaatsje. Wij zitten daar in de King Ransom Inn, daarnaast was een hotel en een van de andere gasten vertelde dat Elvis daar altijd logeerde als hij Las Vegas even zat was. Het hotel is geweldig we hebben een heerlijk zwembad en een geweldig zitje waar je gewoon mag roken. Voor het eten hebben we nog even lekker gezwommen, een Amerikaans echtpaar zwom er ook rond en geloof me gooi er een kwartje in en je krijgt een waterval van 2 uur.

's Avonds lekker gegeten bij de Red Rock BBQ, en je raad het al ik had een rib eye en zo mogelijk was deze nog lekkerderderderderder. Aad had een sudderpotje van het een of ander. Wel grappig onze ober (zag eruit als een landloper) heet Gregg Bullock. Aad vroeg toen ook aan hem of hij een afspraakje met Sandra voor hem kon regelen. Daar was hij geen familie van wel van Tina Turner, haar echte naam is Marie Bullock. Grappig he.

Morgen gaan we richting Phoenix waar er weer een hoogtepuntje wacht, namelijk een baseball game van de Colorado Rockies tegen de Arizona Diamondbacks.

28/8/2011 Page

Madelon verschijnt in meerdere gedaanten!

Is zij eerder volgens sommigen onder u al verschenen als squirrel, vandaag hebben wij haar in een heel andere gedaante gezien maar daarover later meer.

Vandaag stond wat ons betreft 1 van de hoogtepunten op het programma. Een bezoek aan de Antelope Canyon. Nadat ik op forums al veel had gelezen en gezien wist ik dat dit een must see is. En dat is ook uitgekomen! We konden vanmorgen wel een rustige aanloop nemen omdat wij de tour van 11.30 uur geboekt hadden. Wij wisten dat dit het beste tijdstip is om de canyon te bezoeken vanwege de mooiste inval van licht. We hebben dan ook eerst een paar wasjes gedraaid en rustig ontbeten op de kamer.

Om half 12 vertrokken we met een jeep vanuit Page naar de canyon. De canyon ligt iets buiten het plaatsje. Bruce onze gids wist zodra hij van de verharde weg af was van wanten. Een kwartierje de nieren herschikken en we waren er. Hij bleek overigens later een soort van knuffelbeer te zijn en deed ons denken aan een andere Bruce maar dan van de hondenkant.

Het enige jammere aan de tour is het feit dat er teveel mensen tegelijk in groepjes de canyon worden ingeduwd. Je krijgt het gevoel een onderdeel te zijn van de bekende Japanse reisgezelschappen, kijk links, kijk rechts en nu weer snel doorrennen .......... Maar goed we hebben toch de gelegenheid genomen om rustig rond te kijken en veel foto's te maken. Een paar van deze foto's hebben we weer op het reislog gezet.

Op 1 van de foto's verscheen ineens een engeltje, kijk maar eens goed! Madelon in een andere gedaante. We hebben ook nog een raadfoto geplaatst. We zouden graag willen weten wat de bol boven in het beeld is. Deze heb ik echt pas gezien bij het bekijken van de foto's. Wie weet ligt er iets in het verschiet voor diegene die het juiste antwoord heeft.

Het is vandaag weer zo'n 40 graden, dus zijn we na terugkomst eerst maar een frappuccino bij Starbucks gaan nuttigen begeleid door een lemon cake. Sommigen onder de lezers overigens hebben het idee dat wij behoorlijk veel eten maar voor ons gevoel valt dat enorm mee . Netjes ontbijten, af en toe een lunchje en uiteraard weer kracht opdoen voor de volgende dag met een uitgebalanceerd diner

In de middag hebben we nog een paar uurtjes rondgekeken in de Glen Canyon Recreational Area. Dit is een mooi gebied rond Lake Powell.

Op de kamer voor het eten nog een beetje gerust, wat tv gekeken en gezien dat hurricane Irene gelukkig inmiddels fors in kracht is afgenomen. Maar helaas er is al teveel schade en leed.

Bijna alle dagen 40 graden of meer werd ineens vanavond een stuk minder. Er is een fikse bui geweest gepaard met donder en bliksem. Toen we gingen eten was het bijna weer droog en zo is het ook gebleven en werd het een heerlijke avond op het terras bij de Dam Bar & Gril. Ik durf niet meer te zeggen wat we gegeten hebben maar de rekening was $64.

Morgen vertrekken we richting het zuiden naar Sedona en gaan we langzaam het wilde westen betreden.

27/8/2011 Mexican Hat - Page

Vanmorgen ontbeten bij het Hat Rock Cafe ($18). Voelde bijna als Hard Rock Cafe maar dan toch anders. Ik kon mijn t-shirt verzameling van Hard Rock dus ook niet aanvullen.

We zijn rustig richting Goosenecks Statepark gereden. Oorspronkelijk wilden we ook nog de dirtroad loop door de Valley of the Gods doen. Deze loop hebben we 4 jaar geleden ook gereden en dat was een hele belevenis en bijzonder mooi. Afhankelijk van de omstandigheden ben je echter toch al gauw meer dan 2 uur kwijt, we hebben dan ook besloten dit deze keer niet te doen.

Goosenecks State Park is een absolute must do. Het is een korte weg vanaf de highway en dan ineens sta je aan de rand van de Goosenecks. Hier maakt de San Juan rivier een aantal bochten door het landschap. Het bijzondere is dat de canyon niet alleen is uitgesleten door erosie maar feitelijk door het liften van de aarde terwijl de rivier op zijn plaats is gebleven. Het is een prachtig gezicht, ik hoop dat de foto's dit een beetje recht doen.

Hierna zijn we op weg gegaan naar Page waar we 2 nachten zullen blijven. Morgen hebben we om 11.30 uur de tour door de Antelope Canyon geboekt. Iets waar we erg naar uitkijken. Rond half 2 waren we in Page waar we gelijk even langs de Taco Bell zijn gegaan. Toen we naar binnen wilden gaan kwam er net een grote Amerikaan naar buiten met een big smile die zei dat dit de eerste keer in 2 jaar is dat hij bij de Taco Bell is geweest (vermoedelijk mocht hij weer voor het eerst!). Mijn antwoord, you know what, this is our first time ever. En dat is ook zo. Moet zeggen vond het niet geweldig maar er is natuurlijk veel keus dus een volgende keer nog eens iets anders proberen.

We zitten in de Travelodge waar we al konden inchecken. Na alles uitgepakt te hebben zijn we naar de Walmart gereden en daar een aardig tijdje rondgesnuffeld en wat inkopen gedaan.

Vanaf de Walmart zijn we naar de Glen Canyon Dam gereden en daar buiten rond gekeken en ook binnen in het visitor center. De Glen Canyon Dam oogt minder imposant dan de Hoover Dam maar hij is echt niet veel kleiner zo staven de cijfers. Vanaf een scenic view point nog even van afstand wat foto's van de dam gemaakt. Dit was een wandeling van 200 meter naar beneden. Dat ging soepeltjes. Terug was lastiger, de combinatie van 40 graden plus, ijle lucht en misschien roken

's- Avonds hebben we weer lekker een steak gegeten, dit keerbij Ken's Old West. ($80) Een leuke tent met ook goeie live muziek. Het was inmiddels ook weer aardig aan het bliksemen. Gelukkig ver weg, zo leek het.

26/8/2011 Grand Canyon - Mexican Hat

Oh en Ah!

Je zult op vakantie zijn en de wekker om 4 uur zetten. Dit unieke feit hebben we gedaan, hij is afgegaan en we zijn nog opgestaan ook. Na een wat koude douche zijn we 'fris en fruitig' op pad gegaan om de zonsondergang in de Grand Canyon mee te maken. Met de shuttlebus naar Macier Point en dan maar afwachten of het het allemaal waard is. Een rustig plekje zoeken en wachten op de sunrise. Om even voor zessen was het dan zover. De zon kwam recht voor ons langzaam boven de north rim uit. In stilte hebben we de nodige oh's en ah's geuit want tijdens dit soort momenten moet je niet veel zeggen. We hebben mooie plaatjes kunnen schieten.

Nog een unicum op vakantie is dat we voor zevenen het ontbijt genuttigd hebben. Na in de lobby met gebruik van wifi de weblog te hebben aangevuld zijn we de diverse viewpoints langs de rim afgereden. Het is en blijft geweldig. En zoals altijd, de foto's kunnen niet weergeven hoe imposant het is.

Via de East exit hebben we het park verlaten om richting Monument Valley te rijden. Oorspronkelijk hadden we 2 nachten in de Yavapai Lodge geboekt maar we hebben toch besloten er maar 1 nacht van te maken om ruimte in het reisschema te krijgen om toch ook Monument Valley mee te kunnen pakken alvorens we naar Page reizen.

De reis verliep voorspoedig alleen de lunch verliep effe anders. Het hongergevoel ontstond zo vlakbij Tuba City dus dat was afgesproken. Deze heer in het verkeer dacht effe vlak voor Tuba City nog een andere verkeersdeelnemer in te halen waardoor de snelheid zo hoog lag dat we voor ik het merkte deze 'enorme' plaats alweer voorbij waren. Subway rechts en Taco Bell links hoorde ik wel ergens naast mij zeggen maar het was al te laat. Omkeren was er niet bij. Maar ja iedereen weet dat doorrijden in deze omgeving betekent dat je toch gauw een uurtje verder bent voor er weer wat eetbaars is. Dat werd dus Kayenta waar we bij de Subway eindelijk een broodje hebben genuttigd. Dank Aad!

Na Kayenta komt de prachtige route door Monument Valley. Deze route hebben we 4 jaar geleden andersom gereden.Het is weer een belevenis om de bekende bergen uit de westerns en marlboro reclames te zien. Diverse stops voor foto momentjes en rustig doorgereden naar Mexican Hat waar we een kamer in de Hat Rock Inn ($129) hebben. Zittend op de porch van dit hotel met de bliksem en donder boven de bergen genieten we van het uitzicht. De bliksem trok gelukkig aan Mexican Hat voorbij en we zijn dan ook lopend naar de Swinging Steak gegaan (wel 5 minuten) om daar een giga lekkere ribeye van 18 oz (510 gram) te verorberen onder het genot van een paar biertjes ($75). Het eten begon echter met een klein dramaatje. Madelon was zo beleefd om haar bord aan te pakken voordat de ober ook maar iets kon zeggen. De borden hadden een plastic buitenkant maar daarin lag een zilveren kokendheet binnenbord. Gevolg, 2 vingers vast geplakt. De hele avond heeft ze met haar hand in een glas met water en ijs gezeten. Heel zielig allemaal. Dit komt wel eens vaker voor dus we hadden gelukkig brandzalf meegenomen.

Morgenochtend gaan we naar het Goosenecks State Park waarna we doorrijden naar Page.